کابینت (به فرانسوی: Cabinet) قفسه‌ای است که گاهی در حمام و اغلب در آشپزخانه برای نگهداری مواد غذایی، لوازم پخت‌وپز و ظروف استفاده می‌شود. کابینت‌ها در آشپزخانه‌های امروزی، اغلب بیشتر فضای بین یخچال، اجاق گاز و سینک ظرفشویی را اشغال می‌کنند؛ ولی در حمام‌ها، کابینت معمولاً به‌صورت تکی و فقط در بالای روشویی یا توالت و به منظور نگهداری هوله، دارو یا وسایل بهداشتی استفاده می‌شود.
کابینت که یک لغت با ریشه ی فرانسوی است را میتوان به همان گنجه و یا قفسه (معادل ایرانی آن) تشبیه کرد. پس به طور حتم نمی شود شخصی را برای ثبت اختراع این محصول نام برد.اما امروزه بعد از انقلاب صنعتی به شکل مدرن و کاربردی در انواع مختلف در هر خانه و کاشانه ای شاهد وجود کابینت هستیم.در نیمه ی دوم قرن هجدهم میلادی اوج ظهور اشخاصی بود که به این صنعت پروبال دادند که معروف ترین آن آندره چارلز بول است که هنوز آثار وی در موزه های پاریس به چشم می خورد.
با انقلاب صنعتی و استفاده از نیروی بخار در ابزار های ساخت کابینت و به تدریج شیوه هایی برای تولید کابینت به صورت انبوه ابداع شد و تولیدی ها و فروشگاه های زیادی پا به عرصه گذاشتند و به تدریج از انحصار بودن رهایی یافت و افزایش تقاضا باعث رشد و شکوفایی این خدمت شد.
جنبش هنر و صنایع دستی که در اواخر قرن نوزدهم در انگلستان آغاز شد بازار ساخت کابینت های سنتی و سایر کالا های صنایع دستی را برانگیخت به طوری که به آمریکا و کشور هایی که تحت سلطه انگلستان بودن راه یافت به طوری که حدود یک چهارم مردم انگلستان به نحوی در صنعت کابینت سازی سهیم بودن ، رفته رفته صنعت کابینت به اکثر کشور های دنیا سرایت کرد . و با آمیخته شدن در بافت هنری هر کشور به سمت و شمایل خاص خود رفت که امروزه قریب به اکثریت مردم دنیا آشنایی نسبی با انواع کابینت و طرح های آن دارند
کابینت به شکل امروزی، در اوایل قرن بیستم میلادی و ابتدا به صورت کمدهای تکی در آشپزخانه‌ها به کار گرفته شد. تا پیش از آن آشپزخانه‌ها دارای کابینت‌های ثابت و جاسازی شده و محل مشخصی برای اجاق گاز، یخچال و دیگر وسایل آشپزخانه نبودند و اغلب فعالیت‌های صورت گرفته شده در آشپزخانه (مانند آماده‌سازی مواد غذایی) بر روی میز وسط آشپزخانه انجام می‌شد.
امروزه تمرکز اصلی سازنده کابینت به تولید کابینت با طرح های جذاب و متفاوت است اما همچنان با پیشرفت چشمگیر این صنعت نیز یک کابینت ساز فنون و مهارت های یکسانی را با بقیه دارد و تنها در بحث طراحی کابینت می توان تفاوت را حس کرد.
کابینت در شکل کلی به دو صورت عمده وجود دارد:
۱)کابینت توکار
۲)کابینت مستقل یا همان روکار
- کابینت توکار:
معمولاً این نوع کابینت ها برای فضاهایی می باشد که به صورت مادام نصب می گردد.روال کار به این صورت است که ابتدا سازنده از موقعیت نصب کابینت،طرح و پلن آماده می کند و بعد از آن شروع به ساخت کابینت می کند،حال به دو صورت تکه تکه و یا ورق های برش خورده و آماده به سر پروژه حمل و نصب میگردد.
آشپزخانه مدرن که امروزه شاهد آن هستیم عمده ی مشتریان کابینت توکار هستند.
- کابینت روکار یا همان مستقل:
کابینت هایی که سازنده در ابعاد استاندارد از قبل و بدون هیچ شناخت و برداشتی نسبت به محل نصب کابینت آن را می سازند.
اکثر مردم شناخت نسبی به آن دارند و جنس کابینت نیز معمولاً به صورت فلزی (در ایران مرسوم است) می باشد.
حال برای محیط هایی که نیاز به هزینه ای به صرفه دارند از این دسته کابینت ها استفاده می گردد.
کابینت‌ها بسته به نوع مواد خام تولید، به کابینت‌های تولید شده از فلز، چوب، ام‌دی‌اف، های گلاس، پی‌وی‌سی، ممبران یا وکیوم، روکش چوب یا ترکیبی تقسیم می‌شوند.
از نظر نوع استفاده نیز کابینت‌ها به دو گروه کابینت آشپزخانه و کابینت روشویی (مخصوص سرویس بهداشتی) تقسیم می‌گردند.
مواد اولیه تولید کابینت‌های سرویس بهداشتی عموماً از پی وی سی می‌باشد. زیرا این ماده در مقابل رطوبت مقاومت کافی دارد.